Ga naar de inhoud

Henk de Ronde (1923-1944)

Henk de Ronde

Henk de Ronde uit Heemstede was student en geen lid van de CPN. Hij trad in dezelfde periode tot de Haarlemse RVV-groep toe als Hannie Schaft, in 1943.

Truus Menger maakte al langer deel uit van de groep: “We hadden in onze groep nog een nieuwe gekregen, Henk, een jonge student. Ook hij sprak een weinig bekakt. Ze spraken vanuit een heel andere wereld, vonden we. Gek was wel, dat de erg ruwe taal van de anderen er wat door getemperd werd. We pasten ons bij elkaar aan.”

De groep stond in het begin terughoudend tegenover de twee studenten. Maar met Hannie en Henk viel goed te praten. “Sterker nog, de discussies waren gedegener, interessanter geworden. Hun bijdrage tot de onderlinge verstandhouding was wel degelijk positief.”

Op ‘Dolle Dinsdag’, 5 september 1944, beraamt de Haarlemse RVV drie aanslagen op ijverige handlangers van de bezetter: de Haarlemse politiemensen Fake Krist, Harm Smit en Willem Willemse. Henk is te weten gekomen dat Krist de laatste tijd weer op de fiets naar het werk gaat, nadat hij zich een tijdlang met een auto heeft laten ophalen. Henk houdt de woning van Krist aan de Westergracht in de gaten. Als Krist zijn woning verlaat, heeft hij Henk in de gaten en loopt snel weg. Henk zet de achtervolging in, maar Krist slaat een brandgang in en achtervolgt op zijn buurt Henk, die weet te ontkomen.

Arrestatie

Op 24 september wordt Henk op heterdaad betrapt als hij voor het verzet een fiets probeert te stelen. Op het bureau herkent Krist hem onmiddellijk. Henk wordt uitgeleverd aan de Sicherheitsdienst in de Euterpestraat in Amsterdam. Twee dagen later wordt hij doodgeschoten.

“Gisteravond hadden we het verpletterende nieuws gehoord: Henk is dood”, schreef Truus. “Hij was de zoon van een kapitein ter zee, student en fel anti-fascist. Een jongen, die me eens bekende dat zijn vader wel trots zou zijn, nu ook zijn zoon het land verdedigde tegen de nazi-horden.
‘Ik had altijd herrie met mijn oude heer,’ vertelde hij ‘maar toch mochten wij elkaar wel. Ik zou hem nou toch wel eens willen spreken, weet je. Ik denk dat-ie me nu wel zou begrijpen.’
‘Ja, of jij hèm,’ repliceerde ik. Hij lachte wat wrang. Zijn heimwee was echt, zag ik.
‘In elk geval denk ik dat we nu wel op dezelfde golflengte zitten,’ zei hij nog. Pijnlijk gingen op dit moment zijn woorden door me heen.”

Otto de Ronde

Henks vader, Otto de Ronde, werd na de oorlog voor de CPN verkozen in de gemeenteraad van Heemstede. In de roman Het meisje met het rode haar van Theun de Vries heet Henk ‘Otto’.

In september 1947 werd Otto de Ronde onderscheiden met het Kruis voor Verdienste voor zijn optreden tijdens de oorlogsjaren. In De Waarheid werd hij hierover geïnterviewd:

“Nou, ik was met het uitbreken van de oorlog buitengaats en daar zat ik. Wat moest ik anders doen dan trachten die moffen zoveel mogelijk afbreuk te doen. Als gezagvoerder ter koopvaardij heb ik over alle wereldzeeën gezworven. Ik droeg de verantwoording voor de transporten in dienst van de geallieerde oorlogvoering. Ja, we hebben ook wel eens in de rats gezeten. Meermalen ben ik met mijn schuit ternauwernood de dans ontsprongen, vooral als die moffen ons met hun onderzeeërs achter de broek zaten. Neen, een pretje was het niet, maar zoals je ziet ben ik er goed doorgerold. Na de bevrijding is mijn loopbaan als zeekapitein beëindigd door het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd.
Neen, mijn thuiskomst was niet zo prettig. Eerst toen ik hoorde dat ik mijn zoon Hendrik, die actief had deelgenomen aan het verzetswerk bij het R.V.V., in de groep van Hannie Schaft, 26 September 1944 door de moffen was vermoord.”

Henk de Ronde staat ook vermeld op het oorlogsmonument in Heemstede. Het beeldwerk is ontworpen door Mari Andriessen, die tijdens de oorlog in zijn woning onderdak bood aan de Haarlemse RVV.

Bronnen:

Hendrik (Henk) de Ronde
Geboren: Amsterdam, 21 december 1923.
Overleden: Amsterdam, 26 maart 1944.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *